همیشه بعد هر توفان میشه آرامشو حس کرد

میشه به زندگی خندید تو اوج هر غروب سرد

باید پروازو باور کرد قفس چیز عجیبی نیست

که تنها راه خوشبختی رهایی از غریبی نیست

نمیشه از کویری خشک مسیر رویشو پرسید

باید از قطره ای بارون نگاه گندمو فهمید

غم امروزمون راهی به سوی شادی فرداست

تحمل کردن سختی تو اوج خستگی زیباست

همیشه زندگی بخشیش دچاره جبر و تقدیره

کنار ساحل دریاست که آبی معنی می گیره

همیشه فرصتی واسه نگاه کردن به دنیا هست

تو ظلمت ترین شب هم یه راهی رو به فردا هست